A loita grecorromana xunto á loita libre olímpica e á súa variante feminina, a loita feminina denomínaselles loitas olímpicas xa que están presentes nos Xogos Olímpicos.
A loita é un deporte moi practicado dende a antigüidade. Pero a diferenza do que se cree, en case todas as modalidades, incluída a practicada na antiga Grecia, se podía facer uso das pernas.
En 1848, un Francés de nome Exbrayat, antigo soldado de Napoleón, que tiña unha barraca de feira, institúe a norma de non realizar presas por debaixo da cintura.
O regulamento é practicamente o mesmo para as tres modalidades de Loitas Olímpicas, coa salvidade da utilización das pernas en Loita grecorromana.
A loita dispútase sobre un tapiz cadrado de 12 x 12 metros dividido en dúas zonas. A superficie de combate é un círculo de 9 m de diámetro dividido á súa vez en dúas zonas, a zona central de loita, de cor amarela, que é un círculo de 7 m de diámetro; e a zona de pasividade, coroa exterior á zona central de 1 m de anchura e cor vermella; a superficie de protección é a área comprendida entre a superficie de combate e o límite do tapiz.
Sen comentarios